آنچه درباره اوردنچر باید بدانید

پروتزهای دندانی به عنوان راهکاری برای جایگزینی دندانهای از دست رفته، در انواع مختلفی طراحی شده اند. هر نوع پروتز مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب بین آنها به شرایط بیمار، نیازهای فردی و توصیه های دندانپزشک بستگی دارد. در این بخش، به مقایسه پروتزهای اور دنچر (Overdenture) با سایر انواع پروتزها، از جمله پروتزهای کامل متحرک و پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت، میپردازیم. این مقایسه به بیماران کمک میکند تا با آگاهی بیشتری تصمیم بگیرند.

۱. پروتزهای اور دنچر در مقابل پروتزهای کامل متحرک

پروتزهای کامل متحرک (Complete Denture) یکی از رایجترین انواع پروتزها هستند که برای افرادی که تمام دندانهای خود را از دست داده اند، استفاده میشوند. این پروتزها به طور کامل روی لثه ها قرار میگیرند و با استفاده از چسبهای دندانی ثابت میشوند. در مقایسه با پروتزهای اور دنچر، پروتزهای کامل متحرک معمولاً هزینه کمتری دارند و نیازی به جراحی یا ایمپلنت ندارند. با این حال، این پروتزها اغلب با مشکلاتی مانند لغزش، ناراحتی و کاهش توانایی جویدن همراه هستند. علاوه بر این، پروتزهای کامل متحرک نمیتوانند از تحلیل استخوان فک جلوگیری کنند، زیرا فشار جویدن مستقیماً به لثه ها وارد میشود. در مقابل، پروتزهای اور دنچر به دلیل تکیه بر ایمپلنت ها یا دندانهای طبیعی، ثبات و راحتی بیشتری را فراهم میکنند و از تحلیل استخوان فک جلوگیری مینمایند.

۲. پروتزهای اور دنچر در مقابل پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت

پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت (Implant-Supported Fixed Denture) یکی دیگر از گزینه های پیشرفته برای جایگزینی دندانهای از دست رفته هستند. این پروتزها به طور دائمی در دهان قرار میگیرند و تنها توسط دندانپزشک قابل برداشتن هستند. در مقایسه با پروتزهای اور دنچر، پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت ثبات و راحتی بیشتری را فراهم میکنند و عملکرد جویدن و صحبت کردن را به طور طبیعی تر شبیه سازی میکنند. با این حال، این پروتزها معمولاً هزینه بالاتری دارند و نیاز به جراحی پیچیدهتر و زمان بهبودی طولانی تری دارند. علاوه بر این، پروتزهای ثابت بر پایه ایمپلنت ممکن است برای همه بیماران مناسب نباشند، به ویژه افرادی که استخوان فک آنها برای کاشت ایمپلنت کافی نیست. در مقابل، پروتزهای اور دنچر گزینه انعطاف پذیرتری هستند و میتوانند به صورت متحرک یا ثابت طراحی شوند.

۳. پروتزهای اور دنچر در مقابل پروتزهای پارسیل (جزئی)

پروتزهای پارسیل (Partial Denture) برای افرادی که تنها تعدادی از دندانهای خود را از دست دادهاند، استفاده میشوند. این پروتزها معمولاً با استفاده از قلابهایی به دندانهای باقیمانده متصل میشوند. در مقایسه با پروتزهای اور دنچر، پروتزهای پارسیل هزینه کمتری دارند و نیازی به جراحی ندارند. با این حال، این پروتزها ممکن است باعث فشار بر دندانهای باقیمانده شوند و در طول زمان منجر به آسیب به این دندانها گردند. علاوه بر این، پروتزهای پارسیل نمیتوانند از تحلیل استخوان فک جلوگیری کنند. در مقابل، پروتزهای اور دنچر با تکیه بر ایمپلنت ها یا دندانهای طبیعی، فشار کمتری به دندانهای باقیمانده وارد میکنند و از تحلیل استخوان فک جلوگیری مینمایند.

۴. پروتزهای اور دنچر در مقابل بریجهای دندانی

بریج های دندانی (Dental Bridge) یکی دیگر از گزینه های جایگزینی دندانهای از دست رفته هستند که به دندانهای مجاور متصل میشوند. در مقایسه با پروتزهای اور دنچر، بریج های دندانی معمولاً هزینه کمتری دارند و نیازی به جراحی ندارند. با این حال، این روش نیاز به تراشیدن دندانهای مجاور دارد، که این امر میتواند به سلامت این دندانها آسیب برساند. علاوه بر این، بریج های دندانی نمیتوانند از تحلیل استخوان فک جلوگیری کنند. در مقابل، پروتزهای اور دنچر بدون نیاز به تراشیدن دندانهای مجاور، گزینه ایمنتر و پایدارتری را ارائه میدهند.

به عنوان نتیجه‌گیری می‌توان گفت؛ پروتزهای اور دنچر با ارائه تعادلی بین هزینه، راحتی و عملکرد، گزینه مناسبی برای بسیاری از بیماران هستند. با این حال، انتخاب بین انواع پروتزها باید با توجه به شرایط فردی بیمار و مشورت با دندانپزشک انجام شود. برای دریافت مشاوره تخصصی و بررسی دقیق‌تر، می‌توانید با درمانگاه دندانپزشکی سیو تماس بگیرید. پزشکان این مرکز آماده‌اند تا شما را در انتخاب بهترین گزینه درمانی راهنمایی کنند و به سوالات شما در مورد پروتزهای اور دنچر پاسخ دهند.